De Geschiedenis van Montfoort
De complexe situatie die ontstond na verbrokkeling van het Romeinse rijk bracht in onze regio veel onzekerheid met zich mee.
Op eerste Kerstdag van het jaar 800 werd Karolus Magnus (Karel de Grote) door Paus Leo III tot Keizer binnen het Romeinse rijk gekroond in de oude St. Pieter basiliek in Vaticaanstad.
Door deze kroning werd de Wereldlijke macht zeer nauw verweven met de Kerkelijke, hetgeen door de eeuwen heen in meer of mindere mate zo blijft.
We beginnen onze verhaallijn in de 12e eeuw.
Het Sticht (Bisschoppelijk bestuurd gebied) Utrecht omvatte ongeveer de huidige provincies Utrecht, Overijssel, en Drenthe. De machthebber in het Sticht was op dat moment Bisschop Godfried van Rhenen.
Het Graafschap Holland omvatte ongeveer Land van Heusden en Altona, Zuid-Holland zonder de eilanden, Noord-Holland met Terschelling, Vlieland, Urk, Schokland en een vesting in Stavoren. Het graafschap Holland werd bestuurd door Graaf Floris III.
De grootste ambitie van de bestuurders van deze tijd was om zo veel mogelijk gebied te veroveren opdat men er tol en belastingen kon heffen, tevens had men dan de mogelijkheid om te bepalen wie er naar het naastgelegen gebied mocht reizen en wie niet.
In 1156 besliste Godfried van Rhenen dat hij controle moest zien te krijgen over de verplaatsingen die via de Hollandsche IJssel gebeurden en besloot een versterkte burcht te laten bouwen aan de oever van deze rivier. Zoals gebruikelijk in de kerkelijke wereld van die tijd kreeg dit een Latijnse naam, Mons Fortis wat sterke of geduchte berg betekende. De burcht werd voorzien van een slotgracht.
Door de Bisschop werd uit de ridderstand een dienstman aangesteld die zich kastelein mocht noemen en de erfelijke achternaam van Montfoort mocht voeren.
De eerste kastelein van Montfoort werd Everhard van Montfoort die sneuvelde in Ane in het jaar 1227, hij wordt opgevolgd door zijn zoon, Willem Everhard die in 1224 overlijdt, Wouter Willemszn van Montfoort (overleden 1265) en Willem Wouterszn van Montfoort (overleden ca. 1279) bij gebrek aan een zoon vervalt de titel aan zijn dochter Odilia die huwde met Roelof de Roover van Rode, (St.Oedenrode) heer van Mierlo.
Hun zoon, Hendrik I de Roover van Montfoort werd in 1280 de eerste Burggraaf van Montfoort
In 1329 kreeg de burcht met de omliggende bebouwing stadsrecht en werd het ommuurd met 24 verdedigingstorens, een molen en tevens een gracht.